Глыбоцкі
гісторыка-этнаграфічны музей

9 лютага 2004 года, на два гады раней Глыбокага, герб атрымаў г.п. Падсвілле. Старадаўняга герба пасёлак не меў, бо з'яўляецца адным з самых маладых населеных пунктаў Глыбоччыны. Паўстаў г.п. Падсвілле толькі ў пачатку ХХ стагоддзя як чыгуначная станцыя на ўчастку дарогі Полацк - Сядлец (горад у Польшчы). У 1924 годзе населены пункт атрымаў сур'ёзны стымул для развіцця. Па рашэнні Савета міністраў Польшчы быў арганізаваны Корпус аховы памежжа і адзін гарнізон 7-га батальёна гэтага корпуса размясціўся ў Падсвіллі. Пасля вызвалення тэрыторыі Пліскага раёна ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў г.п. Падсвілле стаў адміністрацыйным цэнтрам раёна.

Як герб Падсвілля, так і герб Глыбокага былі распрацаваны навукоўцамі-геральдыстамі «з чыстага аркуша». У адрозненні ад многіх суседніх раённых цэнтраў, такіх як Браслаў, Докшыцы, Паставы і Ушачы, наш горад не меў свайго гістарычнага герба. Браслаў атрымаў герб па прывілею польскага караля Станіслава Аўгуста Панятоўскага ў 1792 годзе. У аснове сучаснага герба Докшыц ляжыць герб гэтага населенага пункта ўзору 1796 года. Гэтым жа годам датуецца і гістарычны герб Паставаў. Найбольш старадаўнім, з названых раней раённых цэнтраў, з'яўляецца герб г.п. Ушачы, які пасёлак атрымаў яшчэ ў 1758 годзе разам з правам на самакіраванне.

Праўда, казаць пра тое, што ў Глыбокім ніколі раней не выкарыстоўвалася гербавая сімволіка нельга. Бо гісторыя пакінула нам шматлікія прыклады шляхецкіх гербаў - сімвалаў, якія належалі знатным імёнам уладальнікаў зямель Глыбоччыны. Зяновічы, Корсакі, Радзівілы, Вітгенштэйны - гэты спіс можна пералічваць бясконца. І кожны з гэтых шляхецкіх родаў мелі свой герб. Напрыклад, старажытную выяву герба роду Корсакаў сёння можна ўбачыць у нашым горадзе не толькі ў экспазіцыі музея, але і пад дахам праваслаўнага сабора Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы, і на чашы ў касцёле Святой Тройцы.

Захаваліся ў нашым горадзе і старадаўнія выявы герба ордэна кармелітаў босых. Таго ордэна, якому належала Глыбокае і большая частка тэрыторыі сучаснага Глыбоцкага раёна ў 17-18 стагоддзях. Герб гэтага ордэна можна сёння ўбачыць у алтары каталіцкага храма горада - на спінцы старога крэсла.

І такіх прыкладаў гістарычнай геральдыкі ў нашым горадзе можна знайсці нямала. Не выпадкова, калі на пачатку 2000-х гг. паўстала пытанне аб распрацоўцы гарадской сімволікі, многія краязнаўцы і гісторыкі прапаноўвалі выкарыстаць у гербе Глыбокага геральдычныя элементы з гістарычных гербаў глыбоцкай шляхты. Многія глыбачане прапаноўвалі змясціць на герб горада выявы нашых старадаўніх храмаў, а хтосьці прапанаваў адлюстраваць памятную калону, што знаходзіцца на гарадскіх могілках па вуліцы Максіма Горкага. Самым недарэчным, на той момант, назвалі праект герба з выявай пладоў (або кветкі) вішні. Ну хто мог ведаць, што пройдзе ўсяго дзесяць год, і Глыбокае стане вішнёвай сталіцай Беларусі.

Прапаноўваючы ў пачатку 2000-х гг. розныя праекты герба свайго горада, глыбачане забыліся пра тое, што яшчэ 26 жніўня 1988 года рашэннем №205 выканкама Глыбоцкага раённага Савета народных дэпутатаў ужо быў зацверджаны герб горада. Ён уяўляў французскі шчыт, падзелены па гарызанталі на тры часткі. У верхняй частцы ў чырвоным полі залатымі літарамі змешчана назва горада "Глыбокае". У сярэдняй частцы ў зялёным полі срэбраная кветка ліпы. У ніжняй частцы ў блакітным полі тры залатыя хвалістыя лініі, а пад імі золатам напісана дата "1514". Гэта дата на той момант лічылася афіцыйнай датай заснавання горада. Над стварэннем гэтага герба працавалі вядомыя ў нашым горадзе людзі - Валерый Шавялёў і Аляксандр Дубіна. На жаль, як геральдычны знак ён практычна не выкарыстоўваўся. Выяву гэтага герба захаваў толькі сувенірны значок, які можна было набыць у гарадскіх кіёсках у пачатку 1990-х гг.

Сёння не толькі буйныя гарады і пасёлкі нашай краіны маюць свае геральдычныя сімвалы. Нават невялікія вёсачкі, але з унікальным гістарычным мінулым, маюць свае ўласныя гербы. Яскравым прыкладам таму можа служыць вёска Пераброддзе ў суседнім Мёрскім раёне.

Ды і ў нашым раёне маюцца такія населеныя пункты, чыя летапісная гісторыя налічвае не адно стагоддзе...