“Хрыстос у вязніцы” або “Задуменны Хрыстос” – шырока распаўсюджаны ў народнай культуры сюжэт скульптурнай іканаграфіі, які ўзнік у канцы XIV стагоддзя ў Германіі, і праз Польшчу трапіў на Беларусь. Папулярнасць гэтага вобразу мастацтвазнаўцы тлумачаць тым, што вернікі маглі бачыць у сваім заклапочаным Богу ўласныя праблемы і сумненні.
Аб’ёмная скульптура Ісуса Хрыста створана невядомым майстрам-разьбяром. Вобраз паказвае Ісуса, які сядзіць у вязніцы (незадоўга да распяцця на Галгофе). Галава Ісуса, увянчаная цярновым вянком, схілена набок, а правая рука прыціснута да шчакі. Скульптура выканана з высокай ступенню дакладнасці як у аднаўленні знешнасці Хрыста, так і ў перадачы яго эмацыянальнага стану.
Партатыўная механічная вылічальная машына (арыфмометр) мадэлі “Facit TK” (серыйны нумар 57288). Адметнай асаблівасцю прыбора з’яўляецца двухрадная клавіятура для ўводу лічбаў і змянення парадку лікаў. Арыфметычныя аперацыі над лікамі выконваюцца з дапамогай пракручвання ручкі прывода. Вага вылічальнай машыны складае каля 6 кг.
Арыфмометры гэтай мадэлі выпускаліся шведскай фірмай у 1936 – 1954 гадах, іх агульная колькасць склала больш за 130 тысяч адзінак. “Facit TK” шырока экспартаваўся ў розныя краіны свету, у тым ліку і ў Польшчу, куды дадзены экзэмпляр патрапіў у 1938-1939 гадах праз варшаўскае прамыслова-гандлёвае таварыства “Block-Brun Spółka Akcyjna”. Арыфмометр захоўваўся ў арыгінальным драўляным футляры.
Залатым, сярэбраным і бронзавым медалямі ВДНГ у 1962 – 1986 гадах узнагароджваліся ўдзельнікі Выставы дасягненняў народнай гаспадаркі СССР, якія дабіліся значных поспехаў у працы.
У 1960-х гадах, працуючы ў Глыбоцкім лясгасе на пасадзе інжынера лясных культур, Віктар Антонавіч Ламака заснаваў Глыбоцкі дэндралагічны сад – адзін з буйнейшых у Беларусі па велічыні і відавой разнастайнасці. У 1983 годзе яго праца была адзначана бронзавым медалём ВДНГ.
Драўляны сталовы буфет невядомай вытворчасці. Складаецца з двух частак, не замацаваных паміж сабой. Ніжняя тумба дзеліцца на тры секцыі з асобнымі дзвярыма, вышэй якіх размешчаны тры шуфляды. Цікава, што над сярэдняй шуфлядай схавана спецыяльная высоўная дошка. Верхняя тумба мае больш складаную структуру: па баках знаходзяцца дзве высокія секцыі, паміж якімі месціцца скрыня з двухстворкавымі дзверцамі. Над гэтай скрыняй абсталяваны палічкі ў выглядзе тэрас з балюстрадамі. Буфет багата аздоблены рэльефнай разьбой і шматлікімі дэкаратыўнымі дэталямі ў выглядзе архітэктурных элементаў: калон, арак, карнізаў і інш. Гэты прадмет мэблі мог выкарыстоўвацца для захоўвання посуду, сталовых прыбораў, а таксама закускі і напояў.
Механічны гадзіннік з будзільнікам работы глыбоцкага майстра М. Залкінда. Акрамя звычайнага гадзіннікавага механізму, мае механізм званка, які прыводзіцца ў рух спружынай і дзейнічае па прынцыпу завадной цацкі. Цыферблат будзільніка адрозніваецца асаблівай інфарматыўнасцю – майстар паклапаціўся пра тое, каб на ім былі ўказаны яго прозвішча, месца зборкі, гатунак і нават гарантыя.
Спіс уладальнікаў прамысловых і гандлёвых прадпрыемстваў мястэчка Глыбокае за 1923 год паведамляе, што майстар гадзіннікаў Залкінд працаваў па адрасу: вул. Замкавая, 26 (сучасная вул. Леніна). Па некаторых звестках, усе неабходныя дэталі да будучых гадзіннікаў ён закупляў у Варшаве, а ў сваёй глыбоцкай майстэрні ўжо ажыццяўляў іх непасрэдную зборку.
Жывапіснае палатно беларускага мастака Язэпа Драздовіча. Карціна напісана ў блакітна-карычнева-зялёных танах і ўяўляе пейзаж-фантазію з некаторымі італьянскімі рысамі (звяртае на сябе ўвагу лодка, падобная на традыцыйную венецыянскую гандолу). На пярэднім плане бачна постаць вандроўніка, пад якім аўтар, магчыма, разумее сябе. Асабліва ўражваюць створаныя ўяўленнем мастака велічныя архітэктурныя помнікі. Усе элементы карціны складаюцца разам у прывабны вобраз цудоўнай далёкай краіны, які заклікае гледача да падарожжаў.
Дзіўнае ўяўленне Язэпа Драздовіча адкрывае для нас хараство раней нязнаных краін. Ды і для самога творцы, якога нашчадкі называюць “вечным вандроўнікам”, гэта карціна мела асаблівае значэнне.
Тэракотавая керамічная плітка для абліцоўкі печы, як мяркуецца, мясцовай вытворчасці. Вонкавая пласціна кафлі дэкарыравана рэльефным зааморфным малюнкам (верагодна, выявай льва) і выгнута ўнутр; рамкі па краю пласціны няма. Да донца вонкавай пласціны прымацавана румпа, якая надае адваротнаму боку кафлі выгляд адкрытай каробкі. З дапамогай гэтай румпы, у баках якой зроблены дзве адтуліны, кафля мацавалася да печы. У Глыбокім сустракаецца таксама і паліваная кафля – кафля пакрытая глазурай, але тэракотавая была безумоўна таннейшая і прасцейшая ў вытворчасці. Для вырабу вонкавай пласціны выкарыстоўвалася адмысловая драўляная форма, румпа ж выраблялася асобна на ганчарным крузе. На апошнім этапе канчаткова сфармаваная кафля абпальвалася ў горне.
Пасля заканчэння савецка-польскай вайны (1919-1921) у польскіх вайсковых частках пачалі стварацца кааператывы, якія аб'ядноўвалі ў якасці пайшчыкаў афіцэраў, падафіцэраў, а ў некаторых частках - радавых і вольнанаёмных служачых. Ваенныя кааператывы забяспечвалі сваіх пайшчыкаў прадуктамі і таварамі па цвёрдых цэнах.
Так як пры адсутнасці крэдыту ў кааператыве, яго члены сталі б звяртацца за пакупкамі ў крэдыт да іншых гандляроў, тавары пайшчыкам адпускаліся ў крэдыт, які быў арганізаваны шляхам выдачы крэдытных марак, сума якіх запісвалася ў кнігу, а па гэтых марках кааператыўная крама адпускала тавары і прадукты . Пры атрыманні жалавання кожны член-пайшчык пагашаў свой доўг і яму зноў выдаваліся крэдытныя маркі (вернутыя з крамы ў праўленне) з запісам у кнігу. Такім чынам, адбываўся шматразовы абарот гэтых марак, якія мелі хаджэнне толькі ў межах кааператыва дадзенай вайсковай часткі.
Крэдытныя маркі былі металічныя і папяровыя. Металічныя былі больш выгаднымі, так як менш зношваліся ў працэсе абароту. Для іх чаканкі выкарыстоўвалі алюміній, цынк, жалеза, медзь, бронзу, латунь ці нікель. Свае крэдытныя маркі выпускаў і кааператыў 7 батальёна корпуса памежнай аховы ў Падсвіллі. Металічныя крэдытныя маркі выпускаліся ў двух наміналах: цынкавыя «20 грошаў» і «1 злоты» з алюмінію. Надпіс на манеце быў наступны: "SPOLDZ. 7 BAONU. КОР. PODSWILE" (Кааператыў 7 батальёна корпуса памежнай аховы). "MARKА КREDYTOWA" (Крэдытная марка). Адна з такіх манет паступіла ў фонды музея на пастаяннае захаванне.
Жывапісны твор мае характэрнае для яго работ афармленне кампазіцыі: у цэнтры - сюжэтны малюнак (начны краявід з замкам і двума белымі лебедзямі), аздоблены расліннай абмалёўкай з кветак і садавіны.
Маляваныя дываны вядомы на Беларусі з канца XIX стагоддзя, аднак найбольшае іх распаўсюджванне прыпадае на 1930-50-я гг. У гэты час вядзецца інтэнсіўнае будаўніцтва беларускай вёскі і насценныя дываны становяцца галоўным упрыгажэннем інтэр’еру сялянскай хаты. Маляваныя дываны Язэпа Драздовіча, большасць з якіх былі створаны на Дзісненшчыне ў 1930-я гады, адрозніваюцца непаўторнымі сюжэтамі і з’яўляюцца гісторыка-культурнай каштоўнасцю нашай краіны.
Драўляны корпус гадзінніка аздоблены дэкорам, унутры змешчаны гадзіннікавы механізм з маятнікам і двума гірамі, а таксама гонг тыпу “Trio Gong”. На цыферблаце змешчана фірменнае кляймо ў выглядзе якара з каронай і літары “G” і “B” – ініцыялы вядомага нямецкага майстра, фабрыканта і заснавальніка гандлёвай маркі – Густава Бекера.
Паколькі на гадзіннікавым механізме адсутнічае серыйны нумар, можна меркаваць, што створаны ён быў не раней 1926 года, калі кампанія-вытворца “Vereinigte Freiburger Uhrenfabriken” спыніла нумарацыю сваёй прадукцыі. Месцам стварэння дадзенага гадзінніка, верагодна, з’яўляецца сілезскі горад Фрайбург (сучасная назва – Свебадзіцы).