Дзень абаронцаў Айчыны і Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь - адзін з самых слаўных дзён у нашым календары. Гэта свята воінскай доблесці і гонару, свята сапраўдных мужчын, на сілу, вернасць і мужнасць якіх наша краіна спадзяецца ў любую эпоху.
У СССР гэта свята адзначалася як Дзень Савецкай Арміі і Ваенна-марскога флоту. Маладая савецкая дзяржава мела патрэбу ў моцнай арміі і ў 1918 годзе былі падпісаныя дэкрэты аб стварэнні Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі (28 студзеня) і Рабоча-сялянскага Чырвонага флоту (11 лютага). Афіцыйным днём нараджэння Чырвонай Арміі лічыцца 23 лютага 1918 года, калі атрады чырвонагвардзейцаў атрымалі першую перамогу над кайзераўскімі войскамі пад Псковам і Нарвай у ходзе Першай сусветнай вайны. Праўда, на некалькі гадоў пра гэты дзень забыліся. І толькі праз чатыры гады, 27 студзеня 1922 года Прэзідыум УЦВК РСФСР апублікаваў пастанову аб чацвёртай гадавіне Чырвонай Арміі, у якой гаварылася: «У адпаведнасці з пастановай IX Усерасійскага з'езда Саветаў аб Чырвонай Арміі Прэзідыум УЦВК звяртае ўвагу выканкамаў на надыходзячую гадавіну стварэння Чырвонай Арміі». У 1923 годзе, у год пяцігадовага юбілею Чырвонай Арміі, адбылося шырокае святкаванне і з гэтага часу дату сталі адзначаць масава па ўсёй краіне. Першапачаткова свята называлася Дзень Чырвонай Арміі і Флоту. Але ўжо з 1946 года змянілася назва на “Дзень Савецкай Арміі і Ваенна-марскога флоту”. У нашай краіне дзень 23 лютага атрымаў афіцыйны статус дзяржаўнага свята толькі ў сакавіку 1998 года. З гэтага моманту ён становіцца «мужчынскім» днём у календары нараўне з жаночым святам 8 сакавіка.
Без солнца нет счастья, без женщины нет любви,
без матери нет ни поэта, ни героя.
Вся гордость мира – от матерей.
Максим Горький
Для жанчыны няма больш значнай і незабыўнай падзеі ў жыцці, чым нараджэнне дзіцяці. Быць маці - гэта ні з чым непараўнальнае шчасце! Быць маці - значыць даць жыццё новаму чалавеку, ахоўваць і аберагаць дзіцяці, навучыць яго жыць у гэтым свеце і дапамагчы стаць паўнавартасным членам грамадства. Падкрэсліваючы глыбокае паважлівае стаўленне да жанчыны-маці, у большасці краін свету заснавана свята - Дзень маці. На дзяржаўным узроўні ў многіх краінах свята адзначаецца ў розныя поры года. У нашай краіне Дзень маці адзначаюць штогод 14 кастрычніка.
Гісторыя свята сыходзіць каранямі ў рэлігійнае свята - Пакроў Прасвятой Багародзіцы, ва ўсіх праваслаўных цэрквах у гэты дзень праводзіцца святочнае богаслужэнне. Лічыцца, што ў 910 годзе ў Ерусаліме цудоўным чынам Багародзіца явіла сябе, падчас набажэнства многія людзі ўбачылі ў небе Маці Божую, якая пакрывала ўсіх людзей, якія маліліся шырокім белым покрывам, імкнучыся абараніць ўсіх дзяцей Божых. Менавіта таму Дзень маці ў Беларусі прымеркаваны да такога важнага ў праваслаўнай рэлігійнай традыцыі свята.
У кастрычніку - лістападзе 2020 года ў нашым музеі працавала незвычайная выстава “Аграном з Летнікаў”, прысвечаная 130-годдзю з дня нараджэння агранома, пісьменніка і грамадскага дзеяча Янкі Пачопкі. Незвычайнасць выставы ў тым, што на ёй экспаваўся толькі адзін прадмет – копія карціны Пётра Сергіевіча. Гэту карціну перадала ў мінулым годзе нашаму музею дачка Янкі Пачопкі – Валянціна Іванаўна Павульская. Пра сустрэчу з дачкой агранома мы ўжо пісалі раней.
Пётра Сергіевіч напісаў партрэт Янкі Пачопкі ў 1929 годзе, і з гэтага часу ён захоўваўся у сям’і агранома ў Летніках. Толькі пасля смерці бацькі ў 1977 годзе дачка забрала партрэт і прывезла ў свой дом у вёску Загор’е. Тут, у калгасе “Герой працы”, Валянціна Іванаўна адпрацавала аграномам усё сваё жыццё.
Сімвалічна, што карціна на момант выставы была выстаўлена ў пастаяннай экспазіцыі музея на вітрыне, прысвечанай мастаку Язэпу Драздовічу. Не сакрэт, што Янка Пачопка і Драздовіч былі лепшымі сябрамі. Вельмі часта дзядька Язэп гасцяваў у доме Пачопкаў у Летніках, пра што пісаў у сваім дзённіку:
“8 кастрычніка 1933 года.
Іду ў Летнікі да Янкі Пачопкі. Ён чалавек хатні… Пайду к яму пагукаць, пачытаць, падзяліцца”
“1936 год.
Новы год па новаму стылю спаткаў у праваслаўнай хаце за працай. А Новы год “стары” (разам са старымі Калядамі) спатыкаў на сваёй кватэры з “Башкіром” у Летніках, а дзеля гэтага спаткання, каб было ў чым спатыкаць, аж два каўры на гэтую інтэнцыю ў суполцы з “Башкірам” прыйшлося напэцкаць, бо “Башкір” таксама ў сваім родзе мастак – каўры для баб малюець ды, як кажуць, “ні з-пад формы”, “набіваюць”, а з-пад рукі рысуючы ўзоры крэйдай – малюець”
“Весна 1937 года.
Другую “старую” (праваслаўную Пасху, ужо як сапраўды спатканую вясну) правёў у Летніках, у Янкі Башкіра, но ўжо як маёўку. Са шпацырам у лес… Там было й некалькі прыехаўшых гасцей са стараны на самакатках або роварах, як іх цяпер пачалі называць... Былі тут і дачка гаспадара з Дзісенскай гімназіі Лінка-журавінка і наш ”вялікі і родны” Міхась Машара…”
Выстава аднаго прадмета працавала ў музеі да 15 лістапада 2020 года, а потым гэты цікавы экспанат заняў сваё месца ў фондасховішчы.
З чарговай выставай пазнаёміліся глыбачане і госці нашага горада на раённым свяце "Квітней, Глыбоччына» у 2020 годзе. На цэнтральнай плошчы горада дэманстраваліся музейныя прадметы, якія распавядаюць аб падзеях Вялікай Айчыннай вайны на Глыбоччыне, аб вызваленні горада ў ліпені 1944 года, аб нашых земляках, якія ваявалі на франтах той вайны.
Хутка ляціць час. Усё далей сыходзяць у гісторыю вогненныя гады Вялікай Айчыннай вайны. Старэюць нашы ветэраны. Але не старэе памяць аб гераічнай барацьбе за гонар, свабоду і незалежнасць нашай Радзімы. Ветэраны памятаюць усе дарогі вайны, якія скрозь гады вялі іх да вялікай Перамогі. Мы, іх удзячныя нашчадкі, абавязаны не толькі ведаць аб гэтай старонцы ў гісторыі нашага народа, але і беражліва захоўваць і перадаваць памяць пра яе наступным пакаленням. Ветэраны памятаюць, як гэта было. Давайце памятаць і мы...
Гэтай выставай мы аддаём даніну памяці тым людзям, якія перамаглі фашызм у 1945 годзе, і заклікаем жыхароў горада і раёна папоўніць яе матэрыяламі са сваіх сямейных архіваў.
Вясну 45-га года наш народ чакаў доўгіх 4 гады, дзякуючы мужнасці і гераізму салдат і афіцэраў, працоўнаму подзвігу простых людзей, ён стаў пераможцам у самай страшнай вайне XX стагоддзя.
Пасля вызвалення Глыбокага многія нашы землякі пайшлі на фронт. Ім трэба было вызваляць ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў гарады і вёскі Еўропы. На выставе прадстаўлены ўнікальныя франтавыя фатаграфіі, а таксама пасведчанні да ўзнагарод і ўзнагародныя лісты, якімі былі адзначаны нашы землякі.
12 сакавіка 2020 года ў музеі адкрылася незвычайная выстава з інтрыгуючай назвай "Дамскія штучкі", на якой экспануюцца прадметы жаночага ўжытку розных эпох з фондаў нашага музея і Нацыянальнага Полацкага гісторыка-культурнага музея-запаведніка. Падчас займальнай экскурсіі і знаёмства з экспанатамі выставы, яе наведвальнікі (пераважна прадстаўніцы прыгожага полу) убачылі майстар-клас па завязванні хустак і прынялі ўдзел у розыгрышы латарэі з карыснымі і смачнымі прызамі.
З 28 студзеня па 16 лютага 2020 года музей запрашае жыхароў нашага горада і раёна на выставу жывых павукоў і іншых насякомых «Восем лап».
Ва ўсе часы беларусы з павагай ставіліся да павукоў: нашых продкаў уражвалі іх працавітасць, упартасць і майстэрства пляцення сетак. На гэтай выставе павукі - галоўныя персанажы, але акрамя іх вы зможаце пазнаёміцца і з іншымі васьмілапымі істотамі, якія ў Беларусі не водзяцца. На ёй прадстаўлены слімакі, прусакі, павукі-птушкаеды, палачнікі, цвыркуны і прадстаўнікі іншых відаў насякомых.
Выстава, несумненна, будзе цікавая як дзецям, так і дарослым. Прадстаўленыя калекцыі нікога не пакінуць абыякавым, дазволяць акунуцца ў экзатычны свет і даведацца шмат новага пра незвычайных насельнікаў нашай планеты.
Гэта зараз Інтэрнэт злучае краіны і кантыненты: за кароткі прамежак часу мы можам звязацца з блізкім нам чалавекам, які жыве за тысячы кіламетраў. А зусім нядаўна павіншаваць са святамі і падзяліцца цёплымі пажаданнямі людзям дапамагалі паштоўкі, якія яны адпраўлялі адзін аднаму.
У савецкі час было папулярным радаваць родных і сяброў віншаваннямі на святочнай паштовай картачцы. Менавіта такія экспанаты мы вырашылі прадставіць у рамках віртуальнай выставы «Старая паштоўка з навагоднім настроем».
Традыцыя адпраўляць навагоднія паштоўкі бярэ свой пачатак у ХІХ ст. Гэты звычай прыйшоў да нас з Англіі. У 1843 годзе англічанін Генры Коўл адправіў сваім сябрам першую калядную паштоўку. Паступова гэтая ідэя стала папулярнай па ўсёй Еўропе, а ў далейшым змагла заваяваць увесь свет. У Расійскай імперыі першая падобная картка была надрукаваная ў 1901 годзе, яе аўтарам лічыцца мастак Мікалай Каразіна. На віншавальных паштоўках пачатку ХХ стагоддзя малявалі заснежаныя яловыя лясы, цэрквы, навагодні сямейны побыт, катанне на каньках і санках.
У першыя гады існавання СССР, на нядоўгі перыяд з сярэдзіны 1920-х гг. да сярэдзіны 1930-х гг., святкаванне Калядаў і Новага года было забаронена, у сувязі з чым, спынілася і традыцыя абмену паштоўкамі. Другое жыццё гэты звычай атрымаў ужо падчас Вялікай Айчыннай вайны: ў 1942 годзе быў пачаты выпуск віншавальных картак гераічнай тэматыкі.
Масавы выпуск навагодніх паштовак аднавіўся ў 1953 годзе, а сапраўдны росквіт прыйшоўся на 1960-1970-я гады. Сюжэты для іх выбіраліся, як правіла, простыя: Дзед Мароз са Снягуркай, казачныя персанажы, дзеці катаюцца на санках, лепяць снежную бабу, водзяць карагод вакол елкі. Адлюстроўваліся і поспехі савецкай краіны: пакарэне космасу, асваенне паўночных рэгіёнаў, развіццё навукі і тэхнікі…
У Беларусь прыйшла доўгачаканая вясна! А ў Глыбоцкі музей завіталі незвычайныя госці: хамелеон, агама, багамол, павук-птушкаед, дэгу і многія іншыя. Гэта жывёлы, якіх не сустрэнеш у дзікай прыродзе нашай краіны. Іх радзіма - гарачыя лясы Аўстраліі, халодныя горы Перу, густыя джунглі Бразіліі... Але ў апошнія гады іх часта заводзяць у сябе людзі ў якасці хатніх жывёл.
У жыхароў і гасцей Глыбокага ёсць унікальная магчымасць пазнаёміцца з гэтымі дзіўнымі стварэннямі. Для гэтага трэба толькі наведаць выставу «Цуды прыроды», якая працуе ў нашым музеі з 16 красавіка па 5 мая 2019 года. Дзеці і дарослыя знойдуць тут для сябе шмат цікавага! І, магчыма, захочуць завесці ў сябе якога-небудзь экзатычнага гадаванца!