У суботу 22 лютага 2020 года адбылася знакавая падзея ў гісторыі Глыбокага - напісана новая старонка летапісу горада і раёна. На доме 111 па вуліцы Максіма Горкага былі ўстаноўлены дзве мемарыяльныя дошкі. Гаспадары дома, родныя брат і сястра Георгій Вікенцьевіч Дрозд і Зоя Вікенцьеўна Голікава (Дрозд), беражліва захоўваюць памяць пра свайго бацьку, удзельніка Першай сусветнай вайны, кавалера Георгіеўскага крыжа 4-й ступені Вікенція Клеменцьевіча Дразда і яго добрага сябра, вядомага мастака, этнографа, фалькларыста, гісторыка і археолага Язэпа Нарцызавіча Драздовіча. Імёны гэтых людзей і былі ўшанаваныя ў бронзе. У падрыхтоўцы і правядзенні мерапрыемства актыўны ўдзел прынялі супрацоўнікі нашага музея.
У Лепелі прайшла выніковая калегія ўпраўлення культуры Віцебскага аблвыканкама, на якой былі падведзены вынікі работы ўстаноў культуры за 2019 год. У працы калегіі прынялі ўдзел і супрацоўнікі нашага музея, падрыхтаваўшы цікавую прэзентацыю сваёй установы.
За высокія творчыя дасягненні ў сферы культуры і мастацтва ў намінацыі «Лепшы музей» пераможцам названы Глыбоцкі гісторыка-этнаграфічны музей. За шматгадовую плённую працу і высокі прафесіяналізм старэйшаму навуковаму супрацоўніку музея Хайноўскаму Аляксандру Вітальевічу аб'яўлена падзяка Міністра культуры Рэспублікі Беларусь.
У канцы студзеня 2020 года ў раённым Доме культуры прайшло ўрачыстае мерапрыемства, прысвечанае 80-годдзю ўтварэння раёна. Актыўны ўдзел у святкаванні прыняў і наш музей. Падчас свята ў фае Дома культуры працавала выстава ўзнагарод, якімі ў свой час узнагароджваўся і раён, і лепшыя яго прадстаўнікі. Дзякуючы створанаму музейшчыкамі медыяпраекту «Горад Глыбокае ўчора і сёння» удзельнікі мерапрыемства змаглі ўбачыць, як мяняўся горад Глыбокае на працягу гэтых васьмідзесяці гадоў. Старыя фотаздымкі з музейных фондаў перанеслі іх у Глыбокае 1940-80-х гадоў. І галоўнае, усе жадаючыя змаглі пакінуць на памяць пра гэта свята фотаздымак, зроблены ў рэтра фотазоне.
Навуковымі супрацоўнікамі нашага музея быў падрыхтаваны новы музейна-педагагічны занятак "Падарожжа ў свет школьных прадметаў», які з поспехам дэбютаваў у адной з гарадскіх школ. На гэтым занятку дзеці пазналі многа новага пра пачатковую школу канца XIX - пачатку XX стагоддзя.
Супрацоўнікі музея змаглі максімальна дакладна аднавіць атмасферу школы таго часу, пачынаючы ад дэманстрацыі старадаўніх школьных прадметаў і заканчваючы правядзеннем урока, як гэта было ў царкоўна-прыходскай школе пачатку мінулага стагоддзя. Дзеці з вялікім энтузіязмам слухалі расказ музейнага работніка, а затым і самі ахвотна браліся за выкананне заданняў па розных школьных прадметах. 
Нескладаным для вучняў было рашэнне задачак з падручніка па арыфметыцы, бо ў гэтым ім дапамог калькулятар таго часу - лічыльнік. Незвычайным для іх стала вывучэнне царкоўна-славянскай азбукі, пасля чаго дзеці спрабавалі прачытаць тэкст з старадаўняй кнігі і знайсці ў ім састарэлыя літары. Ну а самым эфектным было чыстапісанне, дзе вучні для пісьма выкарыстоўвалі сапраўдныя пер'і і чарніла. І як аказалася, не кожны змог без кляксаў напісаць сваё імя.
Такі інтэрактыўны музейны занятак дазволіў сучасным школьнікам не толькі пачуць расказ пра школу, у якой вучыліся іх дзяды і прадзеды, але і, здзейсніўшы падарожжа ў часе, наведаць такі ўрок.
26 студзеня 2020 года ў нашай краіне адзначаецца Дзень беларускай навукі.
З гэтай нагоды наш музей і раённая бібліятэка сумесна наладзілі адмысловае мерапрыемства – дыялог-прэзентацыю “Нашы знакамітыя землякі-навукоўцы”, на якім вялася гаворка пра жыццёвы і творчы шлях дзеячаў навукі, чый лёс звязаны з Глыбоччынай.
Першым узяў слова старшы навуковы супрацоўнік музея Аляксандр Хайноўскі, каб пагаварыць з гасцямі пра нашых выдатных навукоўцаў.
А пагаварыць было пра каго! Як мінімум 82 ураджэнцы Глыбоцкага раёна маюць дачыненне да сферы навукі. Тут можна прыгадаць акадэмікаў Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі Вацлава Ластоўскага і Уладзіміра Рашэтнікава, члена-карэспандэнта НАН Андрэя Майсяёнака, прафесара Юрыя Сабалеўскага.
Многія нашы землякі праславіліся, як выдатныя навукоўцы, за межамі Беларусі. Яскравы прыклад – прафесар Здзіслаў Нядзеля, які нарадзіўся ў Празароках. Пераехаўшы пасля вайны у Польшчу, ён стаў вядомым філолагам-славяністам, загадчыкам кафедры ў Ягелонскім універсітэце ў Кракаве.
Амерыканскага вучонага Барыса Кіта, які лічыў Глыбокае месцам свайго “другога нараджэння”, называюць чалавекам, які дапамог людзям ступіць на Месяц! Менавіта ён распрацаваў ракетнае паліва, якім быў запраўлены касмічны карабель “Апалон – 11”, даставіўшы на спадарожнік Зямлі Ніла Армстранга і іншых астранаўтаў.
Імя выдатнага авіяканструктара, доктара тэхнічных навук Паўла Сухога асаблівых прадстаўленняў не патрабуе. Пра яго шмат пісалі на старонках самых розных выданняў, здымалі дакументальныя фільмы. Адзін з такіх фільмаў, работа нацыянальнай кінастудыяй “Беларусьфільм” пад назвай “Узлётная паласа”, быў прапанаваны ўвазе гасцей мерапрыемства.
Але музей – гэта не адзіная ўстанова горада, якая збірае матэрыялы пра нашых навукоўцаў. Шмат увагі гэтай тэме надае і Глыбоцкая раённая бібліятэка. З тым, як вядзецца збор інфармацыі, яе сістэматызацыя і публікацыя, усіх прысутных пазнаёміла бібліятэкар аддзела бібліятэчнага маркетынгу Марына Ізаітка.
Акрамя расказу, удзельнікі дыялогу змаглі пабачыць па-сапраўднаму ўнікальныя музейныя прадметы: арыгінальнае выданне 1926 года “Гісторыя беларускай (крыўскай) кнігі” Вацлава Ластоўскага, асабістыя рэчы і ўзнагароды Барыса Кіта, фотаздымкі з альбома Здзіслава Нядзелі.
Зразумела, што на мерапрыемстве гучалі не ўсе імёны нашых выдатных навукоўцаў. На гэта, пэўна, не хапіла б і цэлага дня! А таму ўсіх, хто жадае больш даведацца пра землякоў-навукоўцаў, запрашаем на старонкі нашага сайта і сайта раённай бібліятэкі.
11 студзеня 2020 года ў мосарскім касцёле Святой Ганны было надзвычай шматлюдна. Акрамя мясцовых парафіян на імшы прысутнічалі госці з раённага цэнтра, а таксама святары з розных куткоў нашай краіны. Справа ў тым, што роўна 10 год назад не стала пробашча касцёла Святой Ганны ксяндза Юозаса Булькі. Каб успомніць гэтага незвычайнага чалавека і памаліцца за яго душу, у Мосары сабраліся людзі, чый лёс так ці інакш звязаў іх з ксяндзом Юозасам: яго духоўныя вучні, парафіяне, сябры і простыя знаёмыя. Узначаліў святую імшу біскуп Віцебскай дыяцэзіі Алег Буткевіч.
Спецыяльна да гэтага мерапрыемства наш музей падрыхтаваў, створаную на аснове музейных і архіўных матэрыялаў, мультымедыйную прэзентацыю “Любіў Бога, прыроду і беларускі народ…”. Навуковы супрацоўнік музея Ігар Фёдараў распавёў прысутным пра дзіцячыя і юнацкія гады будучага святара, пра яго доўгую дарогу да святарскага сану, пра служэнне ў касцёлах Мосара і Удзела, пра руплівую працу па стварэнню знакамітага на ўсю краіну культурна-дэндралагічнага комплексу (пазнаёміцца з матэрыяламі можна тут). Дапоўніла карціну адмысловая біяграфічная экспазіцыя “На службе Богу і людзям”, на якой былі прадстаўлены асабістыя рэчы ксяндза, а таксама фотаздымкі найбольш яскравых момантаў жыцця святара.
Фонды нашага музея папоўніліся новым каштоўным экспанатам. Гэта фатаздымак, зроблены невядомым фатографам у 1920-30-я гады і надрукаваны на спецыяльнай фотапаперы, якая дазваляла адправіць яго па пошце. Здымак зафіксаваў парад польскіх вайскоўцаў па Замкавай вуліцы нашага горада. Жыхары Глыбокага вітаюць ваенных ля будынка банка. Прыемна ўсведамляць, што гэты будынак захавалася ў нашым горадзе і з'яўляецца аб'ектам, уключаным у Дзяржаўны спіс гісторыка-культурнай спадчыны Рэспублікі Беларусь.
Дзякуючы неабыякавым да гісторыі свайго краю людзям, наведвальнікі сайта маюць магчымасць пазнаёміцца з гэтым унікальным фрагментам мінулага нашага горада.
4 лістапада 2019 года падчас рамонтных работ будынка штаба вайсковай часткі ВК-13 былі знойдзеныя фрагменты надмагільных крыжоў, пахаваных у гэтым месцы польскіх жаўнераў. Некаторыя надпісы на крыжах паддаюцца прачытанню і дазваляюць сцвярджаць пра час пахавання вайскоўцаў. З усіх знойдзеных фрагментаў дата пахавання захавалася толькі на двух: 1920 i 1922 год. Па форме яны падобныя на крыжы, што да нядаўняга часу знаходзіліся на польскіх вайсковых могілках Глыбоччыны, напрыклад, на гарадскіх могілках па вуліцы М. Горкага.
Пераважная большасць магіл польскіх жаўнераў на гарадскіх могілках «Копцёўка» датуецца 1920 годам і звязана з падзеямі савецка-польскай вайны 1919-1921 гадоў. 4 ліпеня 1920 года ўдарная групоўка Заходняга фронту Чырвонай арміі перайшла ў наступленне, якое паспяхова развівала на тэрыторыі Глыбоччыны. Часткі 15-й арміі (4-я, 11-я, 15-я, 33-я і 54-я стралковыя дывізіі) пасля ўпартых баёў нанеслі паражэнне польскім войскам, адкінуўшы іх на Глыбокае. Пры прарыве польскіх умацаванняў у паласе 33-й стралковай дывізіі Чырвоная армія ўпершыню выкарыстала трафейныя танкі. 5 ліпеня Глыбокае было ўзята кавалерыйскай групай 15-й арміі.
Пасля падпісання ў 1921 годзе Рыжскай мірнай дамовы тэрыторыя Глыбоччыны ўвайшла ў склад II Рэчы Паспалітай. У 1924 годзе для абароны ўсходняй мяжы краіны ад пранікнення шпіёнаў, тэрарыстаў і іншых узброеных дыверсійных атрадаў, якія засылаліся савецкімі спецслужбамі і быў створаны Корпус аховы памежжа (КАП).
7 лістапада 2019 года культурна-дэндралагічны комплекс вёскі Мосар наведала група турыстаў з Мінску. У суправаджэнні экскурсавода комплексу Марыны Раманаўны Ткачонак сталічныя госці агледзелі мясцовыя адметнасці, пазнаёміліся з багацейшай гісторыяй вёскі і адкрылі для сябе асобу ксяндза Юозаса Булька – заснавальніка знакамітага на ўсю краіну комплексу.
Экскурсія не пакінула абыякавых, а адзін з турыстаў – Марыя Аляксандраўна Бандаровіч – натхнілася настолькі, што праз некалькі дзён у яе нарадзіўся верш, прысвечаны Мосару і легендарнаму святару.
У рамках рэспубліканскага праекта па азеляненні гарадоў Беларусі 6 лістапада 2019 года ў культурна-дэндралагічным комплексе в. Мосар прайшла акцыя па закладцы сквера сем'і. У гэтым маляўнічым месцы Глыбоцкага раёна было прынята рашэнне пасадзіць кляновую алею. Удзельнікамі акцыі сталі шматдзетныя сем'і Глыбоччыны. Дзякуючы гэтаму ў многіх сем'яў з'явіліся ўласныя дрэвы, за якімі яны будуць даглядаць, а вопыт беражлівых адносін да прыроды перадаваць сваім дзецям і ўнукам.
Перад тым як адправіцца да месца закладкі сквера, удзельнікі мерапрыемства праслухалі займальную гісторыю стварэння культурна-дэндралагічнага комплексу, філіяла Глыбоцкага гісторыка-этнаграфічнага музея, якая цесным чынам звязана з іменем ксяндза-прэлата Юозаса Булькі, былога пробашча касцёла Святой Ганны. З адметнасцямі комплексу ўдзельнікаў акцыі пазнаёміла экскурсавод Марыя Ткачонак.
Кожнаму ўдзельніку знайшлося месца для пасадкі маленькага дрэва – сімвала сямейных каштоўнасцяў і традыцый. Сваё дрэўца пасадзіла і сям'я Лаўрыновічаў, якія выхоўваюць чатырох дачок: Мілану, Сабрыну, Караліну, Вікторыю. Сяргей Лаўрыновіч працуе загадчыкам культурна-дэндралагічнага комплексу з 2006 года, і добраўпарадкаванне тэрыторыі вакол мосарскай святыні стала справай яго жыцця.
Пасля закладкі сквера ўсіх удзельнікаў праекта чакала займальная экскурсія ў мосарскі музей і сямейнае чаяванне. Маленькія клёны падрастуць, акрэпнуць, і ўжо гэтай вясной пацешаць наведвальнікаў комплексу сваімі першымі лісцікамі!