24 ліпеня 2019 года навуковы супрацоўнік музея Дзмітрый Абрамчык і экскурсавод культурна-дэндралагічнага комплексу в. Мосар Марына Ткачонак з творчай місіяй наведалі лячэбна-працоўны прафілакторый № 9 горада Віцебска. Галоўная мэта гэтага візіту - пазнаёміць супрацоўнікаў установы і людзей, што праходзяць тут рэабілітацыю, з прыгажэйшым месцам на паўночным захадзе Віцебскай вобласці - вёскай Мосар, дзе знаходзіцца старадаўні касцёл Святой Ганны і знакаміты культурна-дэндралагічны комплекс. Па сутнасці, гэта была віртуальная экскурсія, дзякуючы якой прысутныя змаглі пазнаёміцца з багатай гісторыяй вёскі, з мясцовымі адметнасцямі і, канешне ж, з асобай легендарнага ксяндза Юозаса Булькі, які быў вядомы сваёй непрымірымай барацьбой з п'янствам.
У дні "Вішнёвага фестывалю" у нашым горадзе прайшоў абласны пленэр майстроў дэкаратыўнага жывапісу “Райскі сад – 2019”, прысвечаны творчасці Язэпа Драздовіча. Супрацоўнікі нашага музея прынялі актыўны ўдзел у працы пленэра. Для мясцовых жыхароў і гасцей фестывалю была арганізавана і праведзена выстава маляваных дываноў «Маляваныя сны». На ёй былі прадстаўлены работы не толькі Язэпа Драздовіча, але і іншых майстроў гэтага папулярнага на Глыбоччыне напрамку народнага мастацтва. Улічваючы тое, што выстава праходзіла на адкрытым паветры (пляцоўка музейнага панадворка), маляваныя дываны з фондаў нашага музея змаглі ўбачыць усе жадаючыя.
Кожны год на “Вішнёвы фестываль” прыязджаюць госці з розных куткоў нашай краіны, а таксама госці з далёкага і блізкага замежжа. Асабліва людна ў гэтыя дні ў музеі. Нават тыя, хто ўжо раней знаёміўся з экспазіцыяй музея, зноў прыходзяць да нас, і шмат хто не з пустымі рукамі. Гэты фестываль не стаў выключэннем.
Наш даўні сябар, член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, доктар біялагічных навук, прафесар Майсяёнак Андрэй Георгіевіч перадаў музею некаторыя ўнікальныя прадметы з архіва вядомага навукоўца ў галіне астранаўтыкі, заслужанага прафесара Мэрылендскага ўніверсітэта (ЗША), старэйшага члена Амерыканскага таварыства астранаўтыкі, ганаровага члена Брытанскага міжпланетнага грамадства, члена камітэта міжнароднай Акадэміі астранаўтыкі (Парыж) Барыса Кіта. Асабістыя рэчы вучонага былі перададзеныя нашаму музею не выпадкова - Барыс Кіт называў горад Глыбокае сваёй другой радзімай. Справа ў тым, што ў гады нямецкай акупацыі Барыс Кіт працаваў настаўнікам матэматыкі ў Паставах. Па падазрэнні ў сувязях з партызанамі ён быў арыштаваны гестапа і адпраўлены ў Глыбоцкую турму, дзе кожны дзень чакаў расстрэлу. Дзень вызвалення з турмы ён потым называў днём свайго другога нараджэння.
Прэзентаваў Андрэй Майсяёнак нашаму музею і сваю кнігу «55 гадоў у нутрыцыялогіі». Гэта праца была падрыхтаваны нашым земляком-навукоўцам да свайго 75-годдзя. Кніга з дароўным надпісам зойме ганаровае месца сярод экспанатаў нашага музея.
Унікальны падарунак паднеслі жыхарам Глыбокага ў дні фестывалю нашы даўнія госці з Польшчы, прадстаўнікі знакамітай сям'і Корсакаў. Яны перадалі музею рарытэтнае выданне, кнігу нашага земляка Тадэвуша Даленга-Мастовіча «Прафесар Вільчур». Гэты твор з'яўляецца працягам папулярнага ў той час у Польшчы рамана «Знахар». Прыжыццёвае выданне, якое з'яўлялася ўласнасцю адной з бібліятэк Львова, сёння прывезена на радзіму пісьменніка і перададзена ў экспазіцыю нашага музея.
Ад імя ўсіх глыбачан мы дзякуем нашых сяброў за падарункі, якія папоўнілі фонды музея. Спадзяёмся на далейшае супрацоўніцтва!
У чарговы раз для глыбачан, якія цікавяцца гісторыяй і любяць актыўны адпачынак, супрацоўнікамі музея быў праведзены гарадскі квэст. Адбыўся ён у рамках VII Вішнёвага фестывалю, таму і назву атрымаў адпаведную – “Таямніцы вішнёвай квецені”. Нягледзячы на тое, што за пару гадзін да старту над горадам “разверзліся хлябі нябесныя” і моцны лівень з громам і маланкай пагражалі сарваць гульню, бліжэй да яе пачатку непагадзь уляглася, і на старт выйшлі 15 каманд-удзельніц.
На працягу ўсяго мерапрыемства супрацоўнікі музея – “вядучыя” квэсту – падтрымлівалі з усімі яго ўдзельнікамі пастаянны нябачны кантакт. У наш час такую магчымасць прадстаўляюць спецыяльныя праграмы для смартфонаў, якія даўно сталі часткай нашага паўсядзённага жыцця. Адна з такіх праграм, усталяваная на тэлефонах удзельнікаў і вядучых, і стала сувязным звяном усяго квэсту.
Сутнасць гульні была даволі простая: на старце каманды-ўдзельніцы атрымалі канверты з дзевяццю аднолькавымі пытаннямі, у якіх былі зашыфраваны дзевяць выдатных мясцін Глыбокага. Пры гэтым каманда не была абмежавана ў чарговасці праходжання заданняў, кожная група была вольная сама выбіраць на якое пытанне яна будзе шукаць адказ у першую чаргу, а на якое – у апошнюю. Такім чынам, удзельнікі самастойна фармавалі маршрут праходжання квэсту.
Дабраўшыся да схаванага ў пытанні аб’екта, члены каманды павінны былі сфатаграфавацца на яго фоне і тут жа адправіць гэта фота з нумарам адказу вядучым квэсту. Атрымаўшы фота, вядучыя паведамлялі пра тое, правільна ці няправільна яны выканалі заданне. За правільныя адказы камандзе высылалася адно з дзевяці слоў, з якіх у выніку неабходна было скласці выслоў’е класіка беларускай літаратуры Якуба Коласа, якое стала своеасаблівым сімвалам усяго квэсту: “Добра быць у дарозе, якую ты сам сабе выбіраеш”.
Пры вызначэнні трох прызавых месцаў журы зыходзіла з правільнасці знойдзенага аб’екта, хуткасці праходжання і дакладнасці перадачы сэнсу складзенага выразу.
“Бронзавым” прызёрам гульні стала каманда Глыбоцкага малочнакансервавага камбіната, другое месца занялі прадстаўнікі Глыбоцкага раённага аддзела па надзвычайных сітуацыях, а перамога дасталася камандзе Глыбоцкага дзяржпрафліцэя.
Шчыра дзякуем ўдзельнікам квэсту за іх упартасць, вытрымку і мэтанакіраванасць. Мы упэўнены, што гэта не апошняя наша сустрэча!
У чарговы раз у дні «Вішнёвы фестывалю» у нашым горадзе была арганізавана і праведзена навукова-практычная канферэнцыя па садоўніцтву. У ёй прынялі ўдзел як глыбачане, так і госці горада. Вядучыя спецыялісты нашай краіны ў галіне раслінаводства, супрацоўнікі Інстытута пладаводства Кастрыцкая Манана Сяргееўна, Кандрацёнак Юлія Георгіеўна і Палубятка Ілля Генадзевіч, пазнаёмілі глыбачан з сартавымі навінкамі беларускай селекцыі, сакрэтамі вырошчвання пладовых дрэў і кустоў на прысядзібных участках, спосабамі эфектыўнай барацьбы з хваробамі і шкоднікамі нашых садоў.
Практычнымі рэкамендацыямі па вырошчванні экалагічнай сельгаспрадукцыі падзяліўся глыбачанін Сенькавец Васіль Нікандравіч, фермер сялянска-фермерскай гаспадаркі.
Па матэрыялах кнігі Л. Ракавай «Гісторыя на градках: агародніцтва на Беларусі», экскурс у гісторыю садоўніцтва і агародніцтва нашай краіны падрыхтавала бібліятэкар Карандей Таццяна Уладзіміраўна.
Вішнёвы фестываль праляціць, як адно імгненне. Пяць дзён горад жыве ў атмасферы свята, народных гулянняў, конкурсаў і віктарын. Наш горад у гэтыя дні наведаюць тысячы гасцей і кожны возьме на памяць аб Вішнёвай сталіцы, акрамя незабыўных уражанняў і эмоцый, памятныя сувеніры. З сімвалам нашага фестывалю - Вішнёвікам пазнаёміла ўсіх удзельнікаў канферэнцыі дырэктар базы адпачынку «Чачалі» Чэбан Людміла Сцяпанаўна.
Асаблівай папулярнасцю ва ўсіх удзельнікаў канферэнцыі карысталася, стаўшая ўжо традыцыйнай, выстава-дэгустацыя пладоў сучасных гатункаў вішні. На выставе, якую падрыхтавалі нашы даўнія сябры з Інстытута пладаводства, можна было не толькі ўбачыць разнастайнасць гатункаў, але і ацаніць смакавыя якасці ягад.
1-3 ліпеня 2019 года ў нашым горадзе праходзіў моладзевы патрыятычны форум «Я памятаю! Я ганаруся!», прысвечаны 75-гадавіне вызвалення Рэспублікі Беларусь ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў і Перамогі савецкага народа ў Вялікай Айчыннай вайне. У форуме прынялі ўдзел дэлегацыі з гарадоў Кастамукша і Петразаводск (Рэспубліка Карэлія), студэнты Маскоўскага педагагічнага універсітэта, а таксама моладзь Глыбоцкага раёна.
Для удзельнікаў форуму супрацоўнікамі музея была праведзена экскурсія па залах музея і цікавых месцах нашага горада, а таксама арганізавана работа інтэрактыўнай пошукава-даследчай пляцоўкі «Праз стагоддзі, праз гады - памятайце». У працы інтэрактыўнай пошукава-даследчай пляцоўкі прынялі ўдзел: настаўнік сярэдняй школы № 1 Наталля Рабіза, бібліятэкар аддзела бібліятэчнага маркетынгу Марына Ізаітка, галоўны захавальнік фондаў музея Вольга Бахір. Удзельнікі інтэрактыўнай пляцоўкі даведаліся аб правядзенні навукова-даследчай і пошукавай працы ў розных установах нашага горада і раёна. Адбыўся абмен думкамі і канструктыўны дыялог.
29-30 чэрвеня 2019 года адбыўся велапрабег, прысвечаны 75-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Маршрут велапрабегу быў пракладзены па тых населеных пунктах Глыбоччыны, якія ў чэрвені-ліпені 1944 года з баямі праходзілі воіны-вызваліцелі, дзе ў гады вайны змагаліся з ворагам партызанскія атрады. Удзельнікі велапрабегу за два дні пераадолелі адлегласць звыш сотні кіламетраў.
15 лепшых прадстаўнікоў веламоладзі Глыбоччыны сабраліся раніцай 29 чэрвеня каля брацкай магілы савецкіх воінаў і партызан у парку Перамогі, каб пераадолець той шлях, які прайшлі савецкія войскі па Глыбоцкай зямлі летам 1944 года. Склалася так, што старт велапрабегу прыйшоўся на той дзень, у які роўна 75 гадоў таму назад першыя рэгулярныя часткі Чырвонай арміі ўступілі на тэрыторыю цяперашняга Глыбоцкага раёна. Менавіта 29 чэрвеня 1944 года былі вызваленыя першыя нашы вёскі: Ліпава - Вострава - Соша. Таму, вёска Ліпава і стала найбольш аддаленым пунктам маршруту. Пераадольваючы гэту немалую адлегласць, удзельнікі здзяйснялі невялікія прыпынкі ля помнікаў і абеліскаў, слухаючы расказ пра падзеі Вялікай Айчыннай вайны на Глыбоччыне.
Магіла італьянскіх ваеннапалонных, расстраляных фашыстамі ля вёскі Арэхаўна, магіла невядомага салдата пры дарозе Полацк - Глыбокае, помнік землякам у вёсцы Кішы, абеліск на месцы дыслакацыі ў гады вайны партызанскай брыгады імя Суворава, Курган Славы, абеліск на месцы базіравання ў гады вайны штаба партызанскай брыгады імя Суворава, партызанскі аэрадром - гэта толькі частка тых месцаў, якія наведалі велападарожнікі. Прычым, удзельнікі прабегу не толькі слухалі падрыхтаваны расказ экскурсавода, але і вялі самастойную даследчую працу на аб'ектах: адшукалі траншэі ўмацаванняў партызанскай лініі абароны, знайшлі ў лесе партызанскі аэрадром, абследавалі скляпенні былой польскай стражніцы «Каменны Воз».
Мітынг-рэквіем "Свечка Памяці" адбыўся 22 чэрвеня 2019 года ў нашым горадзе. Ля месца жалобнай цырымоніі ў Парку Перамогі сабраліся прадстаўнікі раённых прадпрыемстваў і арганізацый, моладзь Глыбоччыны і вучні гарадскіх школ. Сюды прыйшлі ўсе - для каго дзень 22 чэрвеня стаў днём смутку і памяці. Жывыя кветкі на плітах брацкай магілы і мігатлівыя агеньчыкі запаленых лампад - гэта даніна памяці загінуўшым у той страшнай вайне.
Супрацоўнікі нашага музея таксама прынялі ўдзел у мітынгу, падрыхтаваўшы расказ пра трагічныя старонкі ваенных гадоў Глыбоцкага раёна.
29-30 чэрвеня 1944 года савецкія войскі, развіваючы наступленне, уступілі ў першыя баі з фашыстамі па вызваленні тэрыторыі цяперашняга Глыбоцкага раёна. Значнае садзейнічанне рэгулярным часткам аказвалі партызанскія атрады, што дзейнічалі на акупіраванай тэрыторыі яшчэ з восені 1942 года. Падрабязна пачытаць пра баявыя дзеянні летам 1944 года на Глыбоччыне можна тут.
29-30 чэрвеня 2019 года адбудзецца велапрабег, прысвечаны 75-годдзю вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Маршрут велапрабегу пройдзе па тых гістарычных мясцінах, дзе падчас вайны дыслацыраваліся партызанскія атрады, дзе ў баях з ворагам партызаны дэманстравалі прыклады мужнасці і гераізму. Удзельнікам велапрабегу трэба будзе за два дні пераадолець адлегласць звыш 100 кіламетраў. Іх шлях пройдзе па тых населеных пунктах Глыбоччыны, якія ў чэрвені 1944 года з баямі праходзілі воіны-вызваліцелі.
Запрашаем усіх жадаючых прыняць удзел у пазнавальным велападарожжы і непасрэдна дакрануцца да падзей 75-гадовай даўніны.
Па пытаннях удзелу звяртайцеся ў аддзел ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Глыбоцкага райвыканкама па тэлефоне 21255 (Працук Таццяна Віктараўна).
16 чэрвеня на цэнтральнай плошчы горада прайшоў форум “Тата! Твой выхад!”, прысвечаны Міжнароднаму дню бацькі. Наш музей прыняў актыўны ўдзел у гэтым мерапрыемстве. Супрацоўнікі арганізавалі і правялі этнаграфічную гульнятэку “Разам з татам у музей”, на якой маленькія жыхары нашага горада са сваімі бацькамі змаглі ўбачыць старажытныя цікавыя рэчы і, галоўнае, пагуляць у старадаўнія гульні. Гульні, у якія гулялі нашы бабулі і дзядулі, патрабавалі ад дзяцей і іх бацькоў не толькі актыўных дзеянняў, але і ўважлівасці. Узнагародай для ўсіх, хто спрабаваў свае сілы ў музейнай гульнятэцы, стаў не толькі вясёлы настрой, а і цікавыя звесткі пра жыццё нашых продкаў.
